Herinneringen

Vandaag preekte ik in de Grote of Barbarakerk te Culemborg. Gelezen werd Deuteronomium 6:1-9 en Johannes 13:31-35.

Advertenties

Zien en zien is twee, of drie

Voor de kerkdienst op Paasmorgen schreef ik onderstaande preek over zien. We lazen Johannes 20:1-18 uit de Bijbel in Gewone Taal.

Het belangrijkste werkwoord in het Paasverhaal van de evangelist Johannes is ‘zien’. Liefst zeven keer vallen de woorden kijken en zien. Misschien verbaast ons dat, omdat voor ons het christelijk geloof in het algemeen en Jezus’ opstanding in het bijzonder nu juist niet met zien te maken hebben. Niet zien en toch geloven, zeggen we dan.

De menigte

Vandaag preekte ik over de gelijkenis van de onrechtvaardige pachters (Lucas 20:9-19). Jezus legt zijn weg door het lijden naar de heerlijkheid uit. We lazen ook uit Jesaja 58 (vers 6 tot en met 10).  

Wanneer ik een preek maak, begin ik meestal met het zoeken naar iets wat me opvalt in de Schriftlezing. Iets onverwachts, iets wat ik over het hoofd had gezien, of iets wat op dat moment in de actualiteit is, of iets wat me persoonlijk raakt. Een detail wat kan dienen als aangrijpingspunt om het geheel van de lezing uit te leggen. Bij het Evangelie van deze zondag heb ik daar ook naar gezocht, maar ik heb niets gevonden. Geen detail, geen verrassing.

‘Wees toch blij!’

Op deze vierde zondag in de Veertigdagentijd lezen we o.a. de overbekende gelijkenis van de verloren zoon (Lucas 15:11-32). Het thema van de preek ‘Wees toch blij’ ontleen ik aan de antifoon bij de Psalm van de zondag ‘Verheug u met Jeruzalem, bedroefde, juich over haar!’

‘Wees toch blij.’ Dat is wat Jezus met de gelijkenis van de verloren zoon wil zeggen. ‘Wees toch blij.’ Jezus spreekt op zijn weg naar Jeruzalem de Farizeeën en de Schriftgeleerden aan die morren omdat Jezus zondaars ontvangt en met hen eet. ‘Alle tollenaars en zondaars kwamen hem opzoeken om naar hem te luisteren,’ zo begint Lucas 15.

De uiteenwerper

Op 6 maart begon de Veertigdagentijd. Zondag 10 maart is dus de eerste zondag in de Veertigdagentijd. Op het leesrooster staan o.a. de Tien Geboden (Deuteronomium 5) en de verzoeking in de woestijn (Lucas 4). We lazen dat laatste deze keer uit de Naardense Bijbel. Hieronder de tekst van de preek.

Bijna elk jaar lezen we op de eerste zondag in de Veertigdagentijd over de verzoeking in de woestijn. Er is geen verhaal wat zo goed past op dit moment van het kerkelijk jaar. Veertig dagen is Jezus in de woestijn, evenzoveel dagen als de kerk neemt in de voorbereiding op het Paasfeest. En ook inhoudelijk vertelt dit verhaal heel precies waar het voor ons deze tijd op aan komt.

Ester

Vandaag preekte ik voor de laatste keer over Ester. We lazen Ester 7. In de dienst werd ook mijn dochter Jasmijn gedoopt.

In een wereld die Hem verzwijgt, is God niet afwezig. Dat is de boodschap van het Bijbelboek Ester. In een wereld die Hem verzwijgt, is God niet afwezig. En die boodschap maakt Ester meteen ook razend actueel. Je zult in deze tijd geboren worden. Je zult in deze tijd opgroeien. Je zult in deze tijd kinderen willen inwijden in God, geloof en kerk. Waar klinkt Gods Naam nog?

H#m#n!

Net als in veel andere kerken in Nederland lezen we tussen Epifanie en de Veertigdagentijd uit het Bijbelboek Ester. We doen dat in verbondenheid met het Jodendom dat op 21 maart het Poerim- of Lotenfeest viert. Tijdens dat feest wordt in de synagoge uit Ester gelezen. Wij smeren het uit over meerdere zondagen. Vandaag Ester 3. Daarin gaat het over Haman. Net als in de synagoge maakten de kinderen in de kerk elke keer als zijn naam viel zoveel lawaai dat we zijn naam niet een keer gehoord hebben.