Kijken in de ziel

In het kader van het zomerthema ‘Onze favoriete gelijkenissen preekte ik over de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan (Lukas 10:25-37).

Tijdens het Bijbeluurtje anderhalve week geleden kwam het programma Kijken in de zielter sprake. Het wordt uitgezonden op maandagavond, maar je kunt het, net als ik ook, online terugkijken bij de NPO. Kijken in de ziel is een interviewprogramma waar Coen Verbraak een aantal mensen uit een bepaalde beroepsgroep interviewt. Er kwamen al rechters voorbij en militairen. Dit seizoen interviewt Verbraak religieuze leiders. Twee rabbijnen, een orthodoxe en een liberale, twee imams, een hindoeïstische pandit, twee boeddhistische leraars, een bisschop, een zuster en drie dominees, een bevindelijke, een vrijzinnige en een baptistendominee.

Advertenties

Ja is ja en nee is nee

Vandaag preekt ik in het kader van het zomerthema ‘Onze favoriete gelijkenissen’ over Matteüs 21:28-31. Een vader vraagt zijn beide zonen te werken in zijn wijngaard. De een zegt ja en doet het niet, de ander zegt nee en doet het toch. We lazen ook Matteüs 5:33-37.

‘En ze leefden nog lang en gelukkig.’

Vandaag preekte ik (voorlopig) voor het laatst over Job. We lazen het slothoofdstuk, Job 42.

En ze leefden nog lang en gelukkig… Het boek Job eindigt als een sprookje. Job etend en drinkend te midden van zijn vrienden en familie, rijker dan ooit, het familiebedrijf opnieuw succesvol. Eind goed, al goed. Beter dan ooit zelfs. Sprookjesachtig.

Antwoord uit het onweer

Vandaag preekte ik over Job 38. God “antwoordt” Job uit het onweer. Maar is het wel een antwoord? We lazen ook Marcus 4:35-41.

Daar staat Job. Eenzaam en alleen op de kaalgeslagen vlakte van zijn miserabele leven. Voor hem de afgrond van het lot dat hem heeft getroffen. Job staart met lege ogen in het diepe niets.

Zo arm als Job

Op zondag 3 juni preekte ik in de Barendrechtse Dorpskerk (zie boven) over Job 1 en 2. 

Het Bijbelboek Job plaatst ons voor de vraag hoe wij omgaan met wat ons overkomt, met het lijden in ons leven. Job zegt, geconfronteerd met het allerergste – alles kwijtgeraakt, zijn kinderen omgekomen, zijn vrouw die zegt: ‘Maak er toch een eind aan.’ – Job zegt: ‘De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen.’, en: ‘Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?’

Hemelvaart…

Ook in de Protestantse Gemeente Barendrecht is Hemelvaart het stiefkindje van de christelijke feesten. De dienst die op deze dag wordt gehouden wordt niet druk bezocht. Ik mocht dit jaar voorgaan. Ik besloot dicht bij mijzelf te blijven en naar Jezus’ Hemelvaart te kijken vanuit wat ik hoorde en beleefde tijdens een recent verblijf in Taizé.

Vorige week was ik te gast bij de gemeenschap van Taizé. En met mij honderden anderen uit alle delen van de wereld. De gemeenschap van Taizé bestaat uit ongeveer honderd broeders die op die heuvel in het Franse Bourgondië een leven van eenvoud en gebed leiden, én die er aardigheid in hebben – al decennialang – jonge en iets minder jonge mensen te ontvangen om met hen te zoeken naar de betekenis van het christelijk geloof.

“Godenzonen”

Afgelopen zondag lazen we tijdens de dienst in de Bethelkerk te Barendrecht Genesis 6:1-4 en Johannes 10:11-16. Ik hield daarbij onderstaande preek.

Het is een vreemd stukje, dat begin van Genesis 6. ‘De zonen van de goden.’ Het staat er echt. De zonen van de goden. Dan denk je dat je wel ongeveer weet wat er in de eerste hoofdstukken van de Bijbel staat.